مطهری: معلم اندیشه ،شهید راه عقیده

به گزارش خوبان: باشگاه وبلاگی دورهم در بروز رسانی خود نوشت:

تعلیم و تربیت، بحث ساختن افراد انسانها است. یک مکتب که دارای هدفهای مشخص است و مقررات همه جانبه‏ای دارد و به اصطلاح سیستم حقوقی و سیستم اقتصادی و سیستم سیاسی دارد، نمی‏تواند یک سیستم خاص آموزشی نداشته باشد “(مطهری، 1373تعلیم و تربیت در اسلام، ص 16)

طلب العلم فریضة علی کل مسلم، از مسلمات احادیث نبوی‏ است، و مسلم در اینجا خصوصیت ندارد و مقابل مسلمه نیست. اصلا صیغه مذکر در زبان عربی برای خصوص مرد وضع نشده. صیغه مذکر وقتی که در مقابل مؤنث قرار بگیرد اختصاص به مرد دارد، ولی وقتی که‏ مقابل مؤنث قرار نگیرد معمولا برای اعم است “(مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، 1373، ص28).

انسان، دانش و آگاهی را تنها از آن جهت که او را بر طبیعت مسلط می‏کند و به سود زندگی مادی اوست، نمی‏خواهد. در انسان غریزة حقیقت جویی و تحقیق وجود دارد، نفس دانایی و آگاهی برای انسان، مطلوب و لذت بخش است. علم گذشته از اینکه وسیله‏ای است برای بهتر زیستن و برای خوب از عهدة مسؤولیت برآمدن، فی حد نفسه نیزمطلوب بشر است. انسان اگر بداند رازی در ورای کهکشانها وجود دارد ودانستن و ندانستن آن تأثیری در زندگی او ندارد، باز هم ترجیح می‏دهد که‏ آن را بداند. انسان طبعا از جهل فرار می‏کند و به سوی علم می‏شتابد. بنابراین، علم و آگاهی یکی از ابعاد معنوی وجود انسان است. (مطهری، انسان در قرآن، 1373، ص18)

ما دو مسأله داریم، یکی مسأله پرورش عقل، و دیگر مسأله علم. مسأله علم همان آموزش دادن است… هدف معلم باید بالاتر باشد و آن اینست که نیروی فکری متعلم را پرورش و استقلال بدهد و قوه ابتکار او را زنده کند… به هر حال خیال نمی‏کنم این مسأله جای تردید باشد که در آموزش و پرورش، هدف باید رشد فکری دادن به متعلم و به جامعه باشد. تعلیم دهنده و مربی هر که هست: معلم است، استاد است، خطیب است، واعظ است. باید کوشش کند که [به شخص] رشد فکری یعنی قوه تجزیه و تحلیل بدهد،

نه اینکه تمام همش این باشد که هی بیاموزید، هی فراگیرید، هی حفظ کنید. در این صورت چیزی نخواهد شد “(مطهری، تعلیم و تربیت از دیدگاه اسلام، 1373، ص18-24)

انتهای پیام/523