کوفی عنان برای دومین بار به ایران آمده تا مگر گره ای را که تاکنون نتوانسته در دیگر کشورها باز کند، در تهران بگشاید. وی دو روز پیش تاکید کرده که ایران در سوریه دارای نفوذ است و می‌تواند در پایان دادن به خونریزی‌ها در سوریه کمک کند. بخشی از اهمیت این سفر به دیدار روز گذشته عنان با بشار اسد بازمی گردد که عنان آن را «سازنده و مثبت» خوانده است. اینک این سوال پیش می آید که عنان بعد از سازنده خواندن مذاکره با اسد، در دیدار با مقامات ایران به دنبال چه می گردد؟
متقاعد کردن اسد جهت حرکت گام به گام برای ترک قدرت می‌تواند یکی از خواسته های عنان در تهران باشد. خواسته‌ای که نه ایران به آن رای می دهد، نه اسد آن را می پذیرد و نه منافع روسیه و چین را تامین می کند. بنابراین در گام ضعیف‌تر عنان باید بیش از هر چیز به فکر کاستن یا پایان دادن کشتار در سوریه باشد.
این همان مسئله‌ای است که نماینده سازمان ملل می‌تواند در تهران به دنبالش باشد. زیرا تاثیر و نفوذ معنوی ایران در سوریه به اندازه ای هست که بتواند از آن استفاده کرده و واکنش‌های ارتش سوریه را در مقابل مخالفان ملایم کند. اما با این کار یک پاشنه آشیل دیگر در طرح عنان پیدا می شود و آن جری شدن مخالفان در مقابله بیشتر با دولت و همچنین افزایش حمایت‌های آمریکا و متحدان منطقه ای آن در رویارویی با دمشق است. مشکلی که در حال حاضر در سوریه وجود دارد به متغیرهای مختلف داخلی، منطقه‌ای و بین المللی بازمی‌گردد. بنابراین نمی‌توان در حرکتی تک خطی و با راضی نگه داشتن یک طرف این بحران را حل کرد.
آنگونه که قطب های غربی و شرقی در بحران سوریه موضع گرفته‌اند، اگر هیچ‌کدام کوتاه نیایند، تنها «راه سوم» است که می تواند تکلیف سوریه را روشن کند و این راه به انتخابات ختم می شود. سال 2014 دوره جدید ریاست جمهوری سوریه به پایان خواهد رسید و مردم می توانند در این سال از طریق صندوق های رای تکلیف سوریه را روشن کنند که آیا حزب بعث و خانواده اسد هنوز در کشور مشروعیت دارند یا خیر؟ بنابراین عنان باید از یکسو با استفاده از تاثیرگذاران سیاسی در دمشق همچون ایران، روسیه و چین واکنش ارتش این کشور را ملایم‌تر کرده و همچنین راه اصلاحات را بیشتر بگشایند و از سوی دیگر از مخالفان اسد همچون آمریکا، ترکیه، عربستان، قطر و… بخواهد که سلاح گروه های مخالف داخلی را زمین بگذارند تا شرایط برای تثبیت یا تغییر سیاسی آیند به شکل مسالمت‌آمیز فراهم شود. در این صورت هم گفته مسکو، دمشق و تهران مبنی بر اینکه سرنوشت سوریه را باید مردم آن رقم بزنند، تعبیر می شود و هم نمایش آمریکا برای حمایت از دموکراسی معنای مختصری پیدا می کند.
نظری ثبت نشده است