“حرف ما اين است كه تا جايي كه امكان دارد نبايد اجازه دهيم يك خانم در طول زمان، معاشرت بيشتري با نامحرمان داشته باشد تا با محرمان خود و شوهر و فرزندش، زيرا اين موضوع كانون خانواده را تحت تاثير منفي قرار مي دهد. غیرت ما کجا رفته است؟ حالا بی‌بی‌سی هرچقدر می‌خواهد حرف بزند… حرفي كه در شهرداري تهران زده‌ايم اين بوده است كه اگر در يك اتاق، يك مجموعه كاري كه با هم همكاري مي كنند و سه يا چهار نفر آنها آقا و سه چهار نفر ديگر خانم هستند و… همه در يك رابطه مثلا در رابطه با بودجه فعاليت مي كنند، مي‌توان كاري كرد كه آن چهار خانم در يك اتاق و چهار آقا در اتاق ديگري كار كنند… بیشترین استخدام‌های ما بر اساس قابلیت‌ها، خانم‌ها هستند و چندین معاونت و اداره کل تحت مدیریت خانم‌هاست… زمانی که در تهران پارک‌هایی برای بانوان ایجاد کردیم همین رسانه‌ها می‌گفتند می‌خواهند خانم‌ها را در جامعه راه ندهند که این حرف احمقانه‌ای بود.در کشور ما خانم‌ها مطابق اسلام از همه حقوق مثل مردها برخوردار هستند.”
طرح “سالم سازی محیط کار” یا تفکیک جنسیتی و دیوار کشی!
این بخشهایی از سخنان قالیباف است که در راستای طرح “سالم سازی محیط کار برای بانوان” در شهرداری بیان کرد. سخنانی که این بار نه تنها با هجمه بسیاری از رسانه های ضد انقلابی همراه شد که برخی از رسانه های اصلاح طلب نیز سوار بر این موج شده و ضمن به سخره گرفتن این طرح آن را “دیوار کشی” بین زن و مرد و یا “تفکیک جنسیتی ” نامیدند و با این اصطلاحات “خود ساخته” به تخریب طرحی پرداختند. فارغ از اینکه چه کسی و یا چه ارگانی آن را در محیط کار پیاده کرده است، بی شک “حفظ کرامت بانوان” در آن عیان است.
علت انتقادات به طرح “سالم سازی محیط کار بانوان”
حال جای سؤال است که “حفظ کرامت زن و افزایش امنیت روانی او در محیط کار” چرا مورد انتقاد برخی قرار گرفته و شبکه های مختلف اجتماعی در اقدامی هماهنگ و گسترده سعی در تقبیح این حرکت دارند؟! پرسشی که برای رسیدن به پاسخ آن نیاز به تأمل و تفکر نیست و نگاه هر اهل فنی را در وهله اول به سمت رنگ و بوی سیاسی بوجود آمده پس از انتخاب شهردار تهران می کشاند. مسأله ای که بارها درباره اتفاقات شهرداری تهران از سوی همین جماعت و تنها برای پیشبرد اهداف سیاسی دنبال شده است.
ماجرای آتش سوزی خیابان جمهوری و تکرار انتقادات با رنگ و بوی سیاسی
کمتر کسی است که ماجرای آتش سوزی خیابان جمهوری و نقص در ابزار آتش نشانی در آن روز را فراموش کرده باشد. در آن مقطع هر انسانی نسبت به اتفاق پیش آمده و فوت دو نفر از هموطنانمان متاثر می شد، اما متاسفانه مسیر این اتفاق توسط متنفذان سیاسی یک جریان خاص، منحرف شد تا قبل از بررسی علت واقعه و ضمن بی انصافی در حق پرسنل زحمت کش آتش نشانی، خواستار استعفای شهردار تهران شوند!
وقتی ناطق نوری را هم متهم به دیوارکشی کردند
اما تخریب طرح مذکور در حالی اتفاق می افتد که همین افراد در انتخابات خرداد ۷۶ و در تبلیغات انتخاباتی ،ناطق نوری را متهم به “تفکیک جنسیتی ” کردند و حتی در بین مردم کوچه و بازار جا انداختند که اگر ناطق رئیس جمهور شود، در پیاده روها بین زن و مرد دیوار می کشد! راحت تر عنوان کنیم که “تحریک احساسات مردم برای رسیدن به اهداف سیاسی ” شیوه این جریانات است و با موج سواری روی حاشیه سازیها، به اهداف خود دست پیدا می کنند!
استقبال طرح از سوی بانوان شهرداری و انتقاد از سوی دایه های دلسوزتر از مادر
یکی از نکات در رابطه با این حاشیه سازیها این است که طرح مذکور، اتفاقا با استقبال بانوان شهرداری مواجه شده و آن را حاشیه امنیت روانی خود و راهی برای راحت تر کار کردن می دانند. پس این دوستان منتقد، با کدام بعد طرح مخالفت دارند و منتقد کدام قسمت آن هستند؟ اینکه مادران و خواهران و فرزندان ما آرامش داشته باشند یا اینکه کرامت بانوی ایرانی در یک نظام اسلامی حفظ شود؟ یا اینکه به هر حال شهردار تهران این اقدام را انجام داده و از نظر سیاسی با آن مشکل دارند؟!
وقتی معاون رئیس جمهور طرح اسلامی را “بخشنامه حذف زنان” می داند
واکنش شهلا ملاوردی معاون رئیس جمهور در امور بانوان و خانواده نیز در این رابطه قابل تأمل است. ایشان ضمن اعتراض به این طرح، آن را “بخشنامه حذف زنان” می نامد و خواستار پاسخ‌گویی شهرداری تهران می شود! حال اگر نتایج نظرسنجی از بانوان شاغل در شهرداری تهران و اعضای خانواده آنان در رابطه با جدا شدن محل کار از یک نامحرم به معاون محترم رئیس جمهور در امور بانوان و خانواده ارائه شود که حاکی از استقبال گسترده آنان از اجرای این طرح است، آیا باز هم مدعی “حذف زنان” خواهند بود؟!
منتقدان در شبکه های مجازی چه می گویند؟
این سؤال را از منتقدان در شبکه های مجازی هم به شکلی دیگر باید پرسید. اینکه در یک محیط کاری آرامش بیشتر برقرار شود، راندمان کار قابل توجه تر و آنچه شایسته محیط کار در یک نظام اسلامی است پیاده شود و تاثیر مثبت در کانون خانواده به جا بگذارد و طرح اتفاقا با استقبال بانوان کارمند هم مواجه شود ـ چرا که قطعا هدف از حضور در محل کار، کار است و نه چیز دیگر ـ پس این همه هجمه ای که به راه افتاده برای چیست؟ آیا غیر از یک ناملایمتی سیاسی است که گردانندگان داخلی رسانه های اصلاح طلب و افراد پشت پرده آن، منافع خود را در آن می بینند؟ این در حالی است که انتقاد اصولی از شهرداری و شهردار و برنامه های در حال اجرا، امری لازم و ضروری است که اتفاقا جای خالی آن به شدت در رسانه ها حس می شود.
به نظر می رسد شیوه در پیش گرفته شده در شهرداری تهران، فرصتی است تا همه نهادهای قانونی کشور اعم از قوای سه گانه، با بررسی و رفع نواقص احتمالی، آن را به کل دستگاه های کشور گسترش دهند. چرا که برای رسیدن به الگوی واقعی پیشرفت اسلامی، مقدماتی لازم است که حرکتهای جهادی و انقلابی برای اسلامی کردن محیط کار، نمونه کوچکی از آن است و قطعا رؤسای قوای سه گانه باید آن را در دستور کار قرار دهند.
آیا این روند ادامه خواهد داشت؟
هر چند سابقه این افراد در زمینه های مختلف همچون آتش سوزی خیابان جمهوری مشهود است اما به نظر می رسد ماجرای تخریب شهردار تهران در رابطه با اجرای یک طرح انسانی و اسلامی برای آخرین بار نخواهد بود و ظاهرا این روندی تکراری است و باید شاهد نمونه های اینچنینی در ماه های آتی نیز باشیم. بنابراین لازم است شهردار تهران در مقابل هجمه ها از مواضع انقلابی، دینی و عقلانی خود کوتاه نیامده و همچنان بی توجه به فشارها و جوسازی های رسانه ای نخ نما شده، بر تصمیم سازنده خود باقی بماند.
انتهای پیام/
بازگشت سپاهان مقابل ملوان در دیداری هیجان انگیز/ قوی سپید کم آورد
سوارکاران خمامی در رقابتهای استانی به ۱مدال طلا و ۲ نقره و ۱ برنز رسیدند
مهدی رحیمی به مدال برنز رسید
قضاوت مرنضی نوروزی در مسابقات کاراته قهرمانی کشور انتخابی تیم ملی
دست فروشان شهر چوکام ساماندهی شدند | انتقال بازار هفتگی به مکان های جدید