« نوروزی خوانی » در کوچه پس کوچه های رشت

به گزارش خوبان به نقل از گیلان آنلاین: نوروزی خوانی یکی از رسم های قدیمی ما گیلانیان به شمار می آید، که امروزه بنا به دلیل مهاجرت به شهر وتکنولوژی، کم کم همانند سایر سنت های ما به دست فراموشی سپرده شد.

آن روزها، دوران کودکی و نوجوانی که در روستا بودم شاهد نوروزی خوانی بودم که در اسفند ماه نوروز خوان ها آمدن « عید نوروز» و بهار را به ما نوید می دادند. و من چقدر خوشحال که عید می آید و مدرسه تعطیل می شود. و به قول معروف کلی عیدی جمع می کنم . بقول زاکان : « بییا بیشیم عیدی، به خانه مشت مهدی » .

سال ها بود که شنیدن صدای نوروزی خوان برایم « ناجه » شده بود تا اینکه چند شب پیش زنگ خانه در دم دم های غروب به صدا در آمد.

آیفون را برداشتم، گفتم: بفرمایید.

صدای بچه ای به گوش رسید که گفت : نوروزی بخوانم؟

گفتم: چی؟

گفت: نوروزی بخوانم؟

نمی دانم چرا شوکه شده بودم و نمی توانستم حرفی بزنم که در همین لحظه صدای همسایه طبقه ی دومی به گوش رسید که گفت: بخوان.

سرم را از پنجره بیرون انداختم دیدم که دوتا برادر با تفاوت سنی به احتمال به یقین یک سال حدودا 8 و 9 ساله  با صدای خیلی زیبایی آمدن عید نوروز را به من نوید می دهند.

بغض گلویم را می فشرد میخواستم حرفی بزنم ولی باز زبانم بند آمده بود.

خانومم گفت: بهوشون پول دادی
گفتم:نه!
گفت:چرا؟

باز هم زبانم از گفتن باز مانده بود. به قول شاعر هم ولایتی ما تیمور گورگین: در شعر معروف پهلوان خود می گوید: « این است پهلوان، که آورد یک قرص نان» .

امروز در کوچه پس کوچه های رشت پهلوان آن دو برادر جوانی هستند که آمدن بهار و عید نوروز را به ما گوش زد می کنند و شاید هم برای امرار معاش، که امثال من در حال فراموش کردنش هستیم و اینکه فراموش کردیم بچه ی همسایه ی ما امسال عید ؟؟؟!!!

دستم دیگر توان نوشتن ندارد . بغض دوباره گلویم را می فشارد . پیشاپیش عیدتان مبارک گیلانی عزیز.

انتهای پیام/90