حال خراب آهنگری سنتی/ صنعتی که خریدار ندارد

به گزارش خوبان، آهنگری سنتی یکی از مشاغلی که در عصر ماشینی رو به فراموشی رفته و از رونق گذشته خود افتاده است. در گذشته بسیاری از افراد از این پیشه روزگار می‌گذراندند، صدای چکش آهنگران گوش فلک را کَر می‌کرد ولی امروز این صدا خاموش شده است.

صادقی یکی از آهنگران سنتی است که ۶۰ سالی می‌شود با هر قطره از عرق پیشانی‌اش که حاصل رنج و زحمت کار است با گرمای کوره گره خورده و بر آهن گداخته فرو می‌نشیند تا یک تکه آهن را جانی دوباره بخشد. وی با اشاره به اینکه هنوز ۸ سال را تمام نکرده بودم که در کنار پدرم که یکی از آهنگران قدیمی بود آهنگری را فرا گرفتم به خبرنگار مهر می گوید: علاقه زیاد من به آهنگری سبب شد تا از همان هشت سالگی به صورت حرفه‌ای این کار را ادامه داده و آن را به عنوان شغل خود انتخاب کردنم.

از شغلی که انتخاب کرده‌ام پشیمان نیستم

وی با بیان اینکه با وجود درآمد اندک این حرفه‌ هیچ گاه از شغلی که انتخاب کرده‌ام پشیمان نیستم، ادامه می دهد: آهنگری از جمله مشاغل پر زحمت و طاقت فرسا است اما همچنان علاقه به کارم، دلیل اصلی تحمل تمام سختی‌ها است.

این صنعتگر کلاچایی همچنین با اشاره به برخی اقلامی که در آهنگریش تولید می کند، می افزاید: چاقو، قیچی، تیشه، کلنگ، سبغ، داس، درفش و هر وسیله‌ای که با فولاد سر و کار دارد و مشتری درخواست می کند را درست می کنم.

صادقی با اشاره به کاربردهای آهنگری سنتی در گذشته، به خبرنگار مهر می گوید: در گذشته، آهنگری سنتی مادر همه صنایع بود و هر کسی که می خواست شغلی را شروع کند باید اول در آهنگری سنتی کارگری می کرد تا با ابزار و وسایل آشنا شود و ابزار کارش را تهیه و سپس کارش را شروع کند. اما امروزه با صنعتی شدن مشاغل، آهنگری سنتی در حال انقراض است.

وی با بیان اینکه در برخی از کشورها، ساخت وسایل دست ساز از جنس آهن دوباره رواجح یافته است، اظهار می کند: اگر در کشور ما به مشاغل سنتی بها داده نشود، در آینده همین وسایل دست سازی که در حال حاضر در داخل تولید می شود باید از خارج وارد شود.

کارگاه‌های بسیاری تعطیل شد

صادقی در ادامه کوره، سندان، چکش‌ها و انبرهای متنوع را از مهم‌ترین ابزارهای کار آهنگری سنتی عنوان و می گوید: اغلب ابزارهای مورد نیاز در این حرفه دست ساز هستند. متاسفانه با توسعه و پیشرفت تکنولوژی و تغییر سبک زندگی رفته رفته مشاغل بومی و سنتی به دست فراموشی سپرده شده است.

وی با بیان اینکه آهنگری از پیشه‌های کهن جامعه و از مشاغل بسیار سخت و طاقت‌فرسا است، می افزاید: این صنعت از دیرباز نقش مهم و اساسی در تأمین نیازمندی‌های مردم جامعه داشت. اگر امروزه جوانی قصد ورود به این حرفه را دارد باید از نزدیک این شغل را حس کرده و با سختی‌های آن آشنا شود. با شاگردی کردن در یک کارگاه آهنگری آگاهی‌های خود را از این شغل بالا ببرد و سپس تصمیم خود را برای وارد شدن به این حرفه بگیرد.

آهنگر کلاچایی با اشاره به اینکه زمانی آهنگری مورد حمایت و توجه مردم بود و آهنگران مایحتاج زندگی افراد و وسایل کشاورزی همانند گاو آهن، بیل، خاک‌انداز، تبر و داس و تیشه را تهیه می‌کردند اما امروز با توجه به توسعه شغل کشاورزی، بازار آهنگری از رونق افتاده است.

وی در ادامه به مغازه کهنه و قدیمی خود نیز اشاره می کند و می گوید: نوسازی مغازه نیز هزینه بالا دارد که به‌ دلیل نبود درآمد کافی قادر به نوسازی کارگاه نیستم. به علت راکد بودن بازار آهنگری مجبور شده‌ام روزانه فقط درب مغازه آهنگری باز نگهدارم.

صادقی با اشاره به اینکه در گذشته سالانه ۴ تن زغال برای کوره مصرف می‌کردیم اما این میزان در سال‌های اخیر به ۲۰۰ کیلو رسیده است، ادامه می‌دهد: بعلت عدم درآمد کافی فرزندانم از این شغل استقبال نمی‌کنند و به سوی شهرهای بزرگ مهاجرت کرده اند.

این آهنگر۷۰ ساله با بیان اینکه خوب نبودن حال آهنگران تنها مختص به رودسر نیست، اظهار می کند: بسیاری از آهنگران مجبور به بستن و تعطیل کردن کارگاه خود شده‌اند. وضعیت بازار آهنگران «وخیم» است. در سال‌های اخیر سازمان بیمه دست از حمایت صنعتگران برداشته و بیمه کارفرمایی انجام داده است.

منبع: مهر 

انتهای پیام