۱۲ فروردین آری مردم ایران به گفتمان توحیدی

محدثه فردی در یادداشتی به‌مناسبت فرارسیدن ۱۲ فروردین روز گرامیداشت روز جمهوری اسلامی نوشت: دوازدهم فروردین یکی از روزهای مهم و تاریخی انقلاب اسلامی است که مردم ایران به پشتوانه شعارهای ضد سلطنتی و طاغوتی علی‌الخصوص شعار استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی، خواستار استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران شد تا تاریخ، رأی ۲/۹۸ درصدی مردم ایران را سند پشتوانه مردمی نظام اسلامی ایران بداند، اگرچه تا پیش از آن نیز مردم در تظاهرات چندمیلیونی خود با سردادن شعارهایی چون استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی خواسته خود را اعلام کرده بودند اما برگزاری همه‌پرسی و رأی قاطع اکثریت، پشتوانه مردمی این نظام را برای همیشه تاریخ ثبت کرد تا آنان که فریاد جدایی دین از سیاست را سر می‌دادند بدانند که مردم این دیار خسته از نظام سلطنتی و موروثی به گفتمان توحیدی روی آورده و حکومت مردم بر مردم با پشتوانه تعالیم نجات‌بخش اسلامی را برای نظام‌مند کردن زیست خود انتخاب کرده‌اند.

مردم ایران به گفتمان توحیدی آری گفتند

جدا ندانستن دین از سیاست از جانب مردم ایران، تئوری اندیشمندانی که تنها راه نجات انسان را حکومت مادی‌گرایی یعنی فراغت از دین می‌دانستند را با اشکال روبرو کرد تا بار دیگر جهانیان با استقرار نظام جمهوری اسلامی در سایه گفتمان توحیدی، به تئوری جدیدی از شکل حکومت‌داری تمرکز کرده و آن را موردمطالعه قرار دهند، مردم ایران به گفتمان توحیدی آری گفته و سلطنت‌طلبی و اشرافی گری را آفت زندگانی خود قلمداد می‌کردند، آری مردم با رأی قاطع اکثریت خود گفتمان توحیدی را در مقابل گفتمان سلطنتی، موروثی و غیر مردمی فریاد کرده‌ و در پی آن دنبال پیدا کردن هویت خویشتن در سایه تعالیم حیات‌بخش اسلام بودند و نام خود را برای همیشه تاریخ ثبت کردند، ازاین‌رو، استقلالِ جمهوری اسلامی ایران و تقابل گفتمان توحیدی در مقابل گفتمان بشری در دنیای غرب وارد عرصه جدیدی شد و نظام بین‌الملل با چهره جدیدی از حکومت‌داری مردمی بر پایه ایدئولوژی اسلامی مواجه گردید آن‌هم در شکلی که به‌جای حکومت مردم بر مردم، حکومت خدا بر مردم با محوریت ملت‌ها  قرار بگیرد آن‌هم  در کشوری که  به جهت موقعیت ممتاز ژئوپلیتیک و برخورداری از منابع مهم طبیعی و داشتن جزایر مهم و راهبردی جزو کشورهای مهم و محوری بود که  پیش از برقراری انقلاب اسلامی بیش از ربع قرن زیر سلطه مستقیم آمریکا و پیش از آن نیز تحت استعمار کشورهای استعمارگر ازجمله انگلستان و شوروی  قرار داشت.

ایران با انتخاب ایدئولوژی توحیدی آسودگی خیال کشورهای استعمارگر را از بین برد

 ایرانی که با انتخاب ایدئولوژی توحیدی آسودگی خیال کشورهای استعمارگر را از بین برد تا مبادا ایرانِ مستقل بر اساس خواسته مردمی‌اش، با گفتمان توحیدی‌اش و اراده مردم رنج‌دیده‌اش سلطه آنان را نپذیرد و هرروز قدرتمندتر از دیروز در نظام بین‌الملل قد علم کند و این قد علم کردن بی‌گمان نظام سلطه را با اشکال روبرو می‌کند چراکه علاوه بر اینکه وسعت قدرت‌طلبی و منفعت گزینیِ نظام سلطه از کشوری با موقعیت مهم و ممتاز طبیعی کم می‌شود، تفکر استقلال‌خواهی و صدور آن به کشورهای منطقه و مستعمر قطعاً وسعت قدرتمندی را از نظام سلطه می‌ستاند ازاین‌رو، از نگاه  نظام سلطه، ایران با داشتن تفکر استقلال‌خواهی به پشتوانه نگاه توحیدی و ظرفیت مهم طبیعی مجال زورگویی و قدرت‌طلبی به وسعت تمام جهان را  از آنان ستانده و این ستاندن مستحق دشمنی است تا ریشه آن خشک شود تا درس عبرتی شود برای سایرین

 اما ایران با همه این دشمنی‌ها، فشارها، تاکتیک‌ها و روش‌های مختلف دشمنی با حجم‌های زیاد به پشتوانه نگاه توحیدی و اراده مردم استقلال‌خواه و آزادی‌خواه ایران اسلامی ایستادگی کرد تا یکی پس از دیگری نقشه‌ها و توطئه‌های نظام سلطه را خنثی کند.

رأی آری مردم

آری! رأی آریِ مردم به‌نظام توحیدی، برای مقابله با نظام سلطه و دوری از سلطه‌پذیری کشورهایی بود که منافع کشور خود را در خاک و آب‌وهوای ایران پیدا می‌کردند؛ رأی آری مردم، رأی آری به تفکر برابری انسان‌ها و مقابله با تضاد طبقاتی و اشرافی گری بود اشرافی گری که طبقه‌ای از مردم را روزبه‌روز فقیرتر و عده‌ای را نیز روزبه‌روز فربه‌تر می‌کرد.

رأی آری مردم، رأی آری به  خودکفایی بود؛ روی پای خود ایستادن، اعتماد به خود کردن، دست جلوی غریبه دراز نکردن و به‌تبع آن منابع ناب ایران را مفت نفروختن…، رأی آری مردم، رأی آری به افزایش روحیه امید به زندگی و خلعید کردن زیاده‌خواهان خارجی و داخلی بود که خون مردم را در شیشه کرده و برای خود گوارا می‌دانستند…

رأی آری مردم، رأی آری به افزایش روحیه مشارکت سیاسی، شور اجتماعی و جلوگیری از ایجاد رعب و دامن زدن به اختلافات ملی و مذهبی بود تا نکند کسی با تحریک قومیت‌ها فکر پلید تکه کردنِ  ایرانِ بزرگ را به خود راه دهد چراکه اگر این شود قاطعانه‌ای خواهند دید که تاریخ، آن را برای عبرت همگان ثبت خواهد کرد، رأی آری مردم، رأی آری به زندگی در پرتوِ آرامش و همزیستیِ مسالمت‌آمیز  قومی و دینی بود تا مردمِ ایرانِ بزرگ با هویت ملی و هویت دینی در کنار یکدیگر در پرتو گفتمان توحیدی زندگی کرده و کشور ایران، ملجأ همه آزادی‌خواهان، استقلال منشان و نوع دوستانی باشد که به حقیقت نه به شعار، انسان را از حیث انسان بودن محترم می‌شمارند، باشد.

ایران بازیگری بین‌المللی است که نقش مهمی در ثبات بین‌المللی دارد

آری! امروز ایران اسلامی از منظر بیرونیان! کشوری استقلال‌خواه خودکفا و کشوری است که چهل سال پای گفتمان خود ایستاد و با همه فشارها و دشمنی‌ها از رأی قاطع و حداکثری مردم دفاع کرد و دست ایادی سلطه را از ایران خلعید نمود و در نظام بین‌الملل برای خود چهره‌ای شد که حتی برای تحریم‌ها نیز  ایران را روبه روی ۱+۵ می‌نشانند تا ایران نیز در این ایفای نقش بین‌المللی، بازیگری کند چراکه ایرانِ امروز، خود کشوری مهم در دنیاست و به‌عنوان بازیگری که نقش مهمی در ثبات نظام بین‌الملل دارد موردتوجه قرار می‌گیرد، آری! بازیگریِ کشوری با گفتمان توحیدی در مقابل نظام سلطه  که اگر نبود این استقلال‌خواهی، ایران نیز زیر سلطه و زیاده‌خواهی‌های آنان کمر خم می‌کرد و شاید محلی می‌شد برای نزاع همیشگی به جهتِ چرخشِ چرخِ کارخانه‌های اسلحه‌سازی قدرت‌های بین‌المللی…

مردم گله‌شان را پای گفتمان توحیدی و انقلابی نمی‌نویسند

خرده گیرانِ داخلی و بین‌المللی می‌گویند این رأی آری، برای چهل سال پیش بود نه امروزی که فرهنگ غربی در ما رسوخ کرده و یارایی برای ایستادن در مقابل نظام سلطه نیست، می‌گویند مگر نمی‌بینید روزمرگی را و درگیری زندگی روزانه به‌دوراز دغدغه‌های آرمان‌گرایانه ۴۰ سال پیش؟ در پاسخ می‌گوییم چرا می‌بینیم و تحلیل می‌کنیم و می‌گوییم مگر شما نمی‌بینید ایستادگی مردم بااراده ایران اسلامی از نسل‌های مختلف تا آخرین بازمانده حال حاضر یعنی دهه نودی‌ها را که چگونه با حضور قاطعانه خود در اجتماع‌های بزرگ مردمی و راهپیمایی‌های معنادار چشم جهانیان را خیره کرده است؟ آن‌هم مردمی که اگرچه در داخل از بی‌خردی‌ها و کم‌کاری‌ها و عدم عدالت‌ها گله‌مندند اما گله‌شان را پای گفتمان توحیدی نمی‌نویسند و تا آخرین قطره خون از آن پاسداری می‌کنند آنان گله‌شان را پای مسؤولیت‌هایی می‌گذارند که صاحبانشان به‌شرط خدمت و بااحساس تکلیفی محض، پست می‌گیرند و در کرسی‌های مختلفِ جمهوریتِ نظام می‌نشینند بی‌آنکه حواسشان به گفتمان انقلابی باشد، مردم را تحت‌فشار می‌گذارند.

از طرفی بی‌خردی و بی مسؤولیتی‌های صاحبانِ کرسی‌هایی را که به پشتوانه مردمی رأی گرفته‌اند و بعدازآن، دردِ مردمِ انقلابی را دوا نکرده‌اند را پای نظام اسلامی نمی‌نویسند بلکه پای جمهوریتی می‌نویسند که انتخابشان در محور خدمت بود و حصول نغمت شد…

القصه! اگرچه مردم از گرانی‌ها و بی‌عدالتی‌ها و اشرافی گرهای برخی ازمابهتران‌ها گله‌مندند اما گله‌مندی را پای آرمانشان نمی‌نویسند چراکه هدف آرمانی‌شان، مقدس و انسانی است زیرا اصل آن آزادی بود و استقلال؛ پس! پای هدفشان می‌ایستند و در گام دوم انقلاب مجاهدانه و آرمان‌گرایانه تلاش می‌کنند تا گله‌مندی‌های امروز را برطرف کرده و کشور ایران را با گفتمان توحیدی‌اش آماده برای حکومت معصومی‌ کنند که می‌آید و تمدن بزرگ اسلامی را به رخ جهانیان می‌کشاند، باشد که باشیم و به نظاره بنشینیم.

انتهای پیام/۳۳۸۹