به گزارش خوبان، این روستای کوهستانی و صعب العبور با نزدیک ترین روستای خود یعنی بالافیدره ۳ کیلومتر فاصله دارد و دانش آموزان ابتدایی این روستا هر روز باید برای تحصیل به کانکسی که سال ها به عنوان مدرسه از آن استفاده می شود بروند.
جمعیت این روستا یکصد و ۴۸ می باشد که در قالب ۳۶ خانوار در این روستا زندگی میکنند، البته نسبت به سالهای گذشته مردمان آن به دلیل نبود امکانات کافی به شهر مهاجرت کردند.
این روستا دارای یک دبستان ابتدایی است که به دلایل متعدد از قبیل صعب العبور بودن، کم شدن جمعیت و بالبطع کمی دانش آموزان تعطیل است.سراش دارای ۵ دانش آموز در مقطع ابتدایی، ۶ دانش آموز در مقطع راهنمایی و ۴ دانش آموز در مقطع دبیرستان است.البته فاصله ۱۷ کیلومتری این روستای کوهستانی مانع تحصیل دانشجویان نشده و این روستای محروم دارای ۳ دانشجو نیز می باشد.
شغل اصلی مردم این روستا کشاورزی و دامداری است که کشت برنج به صورت آبیاری پله ای و کشت چای از مهم ترین محصولات این روستا می باشد. البته نسل جدید و فرزندان ساکنان روستا همگی به شهر مهاجرت کرده اند و این روستا به کلی توسط افراد میانسال اداره می شود.
شغل اصلی ساکنان روستای کوهستانی سراش کشاورزی و دامداری است و مردم این روستا در فصل بهار در مزارع برنج و چای در تلاش هستند و در ماه های سرد سال به دامداری در کوه های اطراف مشغول می باشند.
سراش در سال گذشته از نعمت گاز بهره مند شده است، اما نبود جاده دسترسی آسفالت، نداشتن مسجد و مدرسه چیزی است که ساکنان این منطقه همچنان از آن رنج می برند.
لطفی یکی از ساکنان سراش با بیان این مطلب به خبرنگار «لاهیجان»، گفت: بارها و بارها نامه نگاری هایی با مسئولین مربوطه انجام شده ولی انگار این روستا فراموش شده است.
وی با بیان اینکه یا باید ماشین شخصی کوهستان داشته باشیم و یا برای رفت و آمد به شهر باید ساعت ها وقت خود را تلف کنیم گفت: علاوه بر سختی تردد به شهر، باید کلی مبلغ کرایه ماشین پرداخت کنیم که برای ساکنان این روستای محروم که منبع درآمدی نیز ندارند بسیار سخت است.
این بومی روستای سراش با بیان اینکه جایی نیز برای دفع زباله در این روستای خوش آب و هوا با طبیعت بکر تعبیه نشده و وجود ندارد افزود: مردم زباله ها را یا می سوزانند یا در منطقه رانشی تخلیه میکنند که در نهایت این آسیب به دامن طبیعت بکر این روستا بازمی گردد.
البته علاوه بر این محصولات، روستای سراش دارای یک محصول کم نظیر و خاص دیگر می باشد که در گیلان و سراسر کشور طرفداران زیادی دارد و کسانی که با خواص این شیره آشنا هستند به سادگی از آن نمی گذرند.
دومین ماه از فصل پائیز در این روستا میوه ای جنگلی و وحشی به نام اربو می روید که طبق یک سنت قدیمی به یادگار مانده از نیاکان ساکنان این روستا با روش های سخت و طاقت فرسا به شیره ای به نام دوشاب تبدیل می شود
دوشاب شیره میوه اربه یا همان خرمالوی وحشی و جنگلی است که در طب سنتی فواید زیادی برای آن ذکر شده است
خانم حسینی یکی از مهمانانی که برای خرید دوشاب به روستای سراش آمده بود با بیان اینکه اربه خاصیت درمانی فراوانی دارد و در هنگام خوردن غلظت آب دهان رابالا میبرد، اظهار کرد: شیره این گیاه که با زحمت فراوانی به دست میآید، برای رفع بیماریهای فاویسم و کم خونی مفید است.
وی با اشاره به اینکه در طب سنتی به بیماران بیماری «فاویسم» و «یرقان» اربه دوشاب میخوراندند که خاصیت درمانی دارد گفت: از آنجا که دوشاب دارای طبعی گرم است بیشتر در فصل زمستان مصرف میشود.
این شهروند لاهیجانی، اربه دوشاب را از لحاظ غذایی بسیار مقوی دانست و گفت: این شیره مقوی به جای قند، شکر، سکنجبین، شربت آلبالو و همچنین برای برنج بو داده مورد استفاده قرار میگیرد.
اکثرخانه های این روستا از بافتی سنتی و قدیمی که به صورت کاهگل است ساخته شده و هرسال در آخرین روزهای زمستان این خانه ها با رنگ و کاهگل رنگ آمیزی و ترمیم می شوند.
پایان پیام/
شرف السادات قریشی بعنوان سرپرست تامین اجتماعی خمام معرفی شد
شمشیرباز گیلانی با تیم ملی سهمیه المپیک گرفت
بازار خمام در آستانه نوروز
هیئت امناء آستان امامزاده حسن (ع) خمام به عنوان چند هیئت امناء برتر گــیلان معرفی شد
درخشش پومسه روهای خمامی در لیگ استان