حجت الاسلام عليرضا پناهيان، در آستانه فرا رسيدن ايام سوگواري اباعبدالله الحسين عليه السلام، در گفتگويي، به مباحث مهم و جالبي حول دستجات عزاداري اشاره كرده و در اين زمينه گفت: دولتمردان و شهرداریها باید مهمترین بودجههای خود را به رونق بخشیدن به عزاداریها اختصاص دهند. هر کار فرهنگی دیگری در این کشور و در جهان اسلام و در جهان بشریت غیر از کار برای اباعبدالله الحسین(ع) ثمرات کمتری به ارمغان خواهد داشت. عقل اقتضا میکند بیشترین هزینه را انسان جائی قرار دهد که بیشترین بهرهبرداری را خواهد داشت.
به گزارش خوبان به نقل از رجانيوز، پناهيان در اين گفتگو كه ماهنامه فرهنگی هیأت رزمندگان اسلام آنرا انجام داده است، به شبهاتي پيرامون سابقه دستجات عزاداري در تاريخ اسلام، برد بين المللي عزاداري براي سيدالشهدا عليه السلام، حضور دستجات در تكايا و حسينيهها و يا راه اندازي دسته عزاداري در خيابانها و آنچه آفتهاي عزاداري خوانده ميشود، پاسخ داده است.
در بخشهايی از این مصاحبه آمده است:
* عزاداری برای اباعبدالله الحسین(ع) یک وظیفه است. ما نباید فقط به نیاز روحی خودمان نگاه کنیم که اگر نیاز روحی ما کسب معرفت و یا ذکر اهلبیت(ع) بوده و تأمین شده است، دیگر به وظیفۀ خود عمل نکنیم. باید ببینیم آیا وظیفه ما برای اباعبدالله الحسین(ع) و جامعه حسینی انجام شده است یا خیر؟ ما صرفاً برای ارضای نیاز شخصی خود عزاداری نمیکنیم …
* چرا ما نباید در تأسی از دستۀ وفاداری که یاران باوفای حضرت در شب عاشورا تشکیل دادند، دستههای عزاداری راه بیاندازیم و به امام حسین(ع) و اهلبیت(ع) ابراز وفاداری کنیم؟! این یک غفلتی است که باید آن را برطرف نمود. اگر هیأتها نگران هستند که این جمعیت عظیم را چگونه در خیابانها مدیریت کنند باید بدانند که این نگرانی جایی ندارد و خود عزادارن اباعبدالله الحسین(ع) در ساماندهی این حرکت جمعی بزرگ همکاری خواهند کرد و اتفاق بسیار زیبائی خواهد افتاد …
* ما در تاسوعا و عاشورا وقت خود را وقف اباعبدالله(ع) میکنیم. کسی در مورد اباعبدالله(ع) از وقت صحبت نمیکند. از سوی دیگر بحث خسته شدن هم مطرح نیست. همۀ عزاداران اباعبدالله الحسین(ع) دوست دارند که برای عزاداری ایشان خسته بشوند. ضمن اینکه این خسته شدنها در مقابل خسته شدنهایی که ما در تفریحات خود (مثلاً در ورزشی مثل فوتبال) داریم بسیار ناچیز است.
* شما تصور میکنید که اگر در جامعه ما دستههای عزاداری بیرون نیایند هیچ زن و مردی با هم مواجه نمیشوند و این مواجهه فقط در مواقع بیرون آمدن دستههای عزاداری اتفاق میافتد؟! آیا در رفت و آمد به هیأتها این اتفاق نمیافتد؟ من نمیخواهم برخی آفاتی که بعضیها وقیحانه ذکر میکنند، را بیان کنم و درباره آنها به تفصیل صحبت کنم. اما این آفات، مختص دستههای عزاداری نیستند، بلکه مانند سایر امور رایج در خیابانها و زندگیهای ما، همیشه وجود دارد.
* آن چیزی که موجب میشود فضای دستههای عزاداری امام حسین(ع) بیش از پیش دچار آسیبهایی از این دست بشود عدم حضور دستههای عزاداری خوب و قدیمی در خیابانها است، که الگوی خوبی بشوند برای سایرین تا با ثلابت و نجابت به عزاداری برای اباعبدالله الحسین(ع) اقدام کنند.
* امیدوارم در هر محلهای از محلههای تهران، چهارراهی یا میدانی به تجمع عزاداران عاشورایی اختصاص پیدا کند و شهرداری برای آن یکی دو روز خاص تاسوعا و عاشورا نمادهایی در نظر بگیرد، برای اینکه این رسم الهی باید احیا بشود و تقویت گردد. همچنین در شهرهای دیگر این اتفاق بیافتد. کما اینکه در شهرهای کوچک این امکان وجود دارد که همۀ مردم در یک جا تجمع کنند.
* دولتمردان و شهرداریها باید مهمترین بودجههای خود را به رونق بخشیدن به عزاداریها اختصاص دهند. هر کار فرهنگی دیگری در این کشور و در جهان اسلام و در جهان بشریت غیر از کار برای اباعبدالله الحسین(ع) ثمرات کمتری به ارمغان خواهد داشت. عقل اقتضا میکند بیشترین هزینه را انسان جائی قرار دهد که بیشترین بهرهبرداری را خواهد داشت.
نظری ثبت نشده است